Wszystko to gdzieś się podziało, do jasnej cholery! Jaką, żyjąc, pokutę mieli za swe winy, Oznajmiłem, wieczności przestąpiwszy progi: Życie moje ścisnąłem w krótkie trzy godziny I znowu wycierpiałem dla twojej przestrogi. CZEPIEC A! Tu przygarnia chłopca do siebie - w oczy jego wpatruje się długo, badawczo, jakby do duszy przez nie zazierał. - Organiściak jeno, a jak się to wybrał galancie - Matka się też puszy kiej ten indor. - Nikt nie rozstaje się chętnie z pamiątkami dawnych czasów! A na mędrca nie każdego Pan Bóg powołał,toteż naokoło siebie widzisz jejmość jakichś rozgrymaszonych,rozlazłych,rozkisłych półmędrców,ćwierćmędrców albo i całkiem głupich mazgajów. Myślałam zawsze, gdy wychodził z domu bogatych krewnych. - To znowu dowód, że mnie nie poznajecie. No i zrabowanych w sposób tak republikańsko- prostoduszny nie widziałeś tam na pewno. Doszedł do wniosku, że albo on w ogóle nie zna się na ludziach, albo spogląda na twarz najzwykleszej na świecie nimfomanki. - A mnie inwalidę. Słuchaj zaczął. - zapytała, aby coś powiedzieć, bo to spojrzenie zmroziło jej zapał dawny. - zapytałem kiedyś. Na cel mi wziąć to czoło zorane zmarszczkami marnej nauki - na cel tę czapkę wolności, drżącą od tchnienia słów moich, na tej głowie bez mózgu. – Rzeczywiście, panie Bounderby – odrzekła pani Sparsit ze smutną, pogodną powagą – bywałam na włoskiej operze od najmłodszych mych lat. - Przyjdę tu - szepnął Wokulski. Ja się nie zaręczyłem! Choć i sama, co we mnie. Contemne, quod acri Virtuti nulla parte nocere potest.